Naar het weeshuis en de vindplek

Dinsdag 10 en woensdag 11 maart
Even rust
Na de heftige dag van de overdracht, was het fijn om even wat rust in te bouwen, voordat we donderdags het weeshuis zouden gaan bezoeken. Op deze manier konden we ook even een beetje aan elkaar wennen en voor de belangrijke drie R’en zorgen (rust, reinheid en regelmaat). Dus wat in het grote park van Changsha rondgewandeld en een lekkere pizza bij de pizzahut gegeten. Met als extra verrassing daar Nijntje-plakkers voor Koen gekregen. Hoe leuk is het om daar onze Nederlandse Nijntje tegen te komen!
Donderdag 12 maart
Bezoek aan Social Welfare Institute Hengyang City (SWI)
Na wederom een onrustige nacht gaan we ‘s morgens vroeg om 8:00 uur samen met onze gids naar het station waar me met de hoge snelheidstrein naar Hengyang vertrekken. Ook Koen was pas laat gaan slapen en had niet erg goede zin. Maar toen de trein eenmaal kwam, werd dat gelukkig snel beter. Hij is nou eenmaal gek op treinen en deze was natuurlijk wel heel erg gaaf! En kon heel HARD RIJDEN!
Dat klopt zeker, want we reden met zo’n 310 km/u. Dus waren we er snel (een goed half uur ongeveer voor 190 km). Hoe dichter we bij Hengyang kwamen hoe groener het landschap werd met veel rijstplantages en mooie gele bloemenvelden.
Op het station worden we opgehaald door de afdelingscoördinator van het SWI, wat overigens ook een opvangcentrum is voor ouderen en verstandelijk gehandicapten blijkt later.
Al rijdend blijkt Hengyang een flinke (voor onze begrippen, voor Chinese is het maar een dorp) industrie stad en komt nogal grijs en grauw op ons over. We rijden een straatje in en komen in een vrij armoedig ogend gedeelte terecht. Na wat slingerstraatjes komen we bij het SWI aan.
Op het eerste oog valt het ons nog mee hoe alles er uit ziet en erbij ligt. Het is een redelijk groot terrein met wat speeltuintjes en diverse gebouwen. Het weeshuis ligt in een van de modernere gebouwen. De afdeling waar we naartoe worden geleid en waar Siem Xie Shuang vanaf dat hij gevonden is, heeft verbleven ligt op de zevende etage. Daar aangekomen komen meteen alle verzorgsters naar ons toe en de kinderen van zijn groep. Ons manneke wordt enthousiast en emotioneel begroet en gelijk door een stuk of zes verzorgsters geknuffeld. Hij lijkt het allemaal gelaten over zich heen te laten komen. Voor ons is duidelijk dat het een liefdevol weerzien is en dat Siem in elk geval geliefd is. ‘Xieshuang is hier!’ wordt er geroepen (in het Chinees natuurlijk).
Na deze mooie, maar ook hectische ontmoeting krijgen we een korte rondleiding (achteraf veel te kort bedenken we nu). We gaan het slaapzaaltje binnen waar Siems bedje staat. Daar zien we ook duidelijk wie Siems favoriet was of in elk geval was hij haar favoriet, want ze blijft hem maar knuffelen en vasthouden en Siem reageert daar positief op. Op de zaal staan zes bedjes, Siem sliep in de hoek en dus met nog vijf andere kindjes op één zaaltje. In het kamertje daarachter met een groot venster met zicht op de slaapkamer sliep de verzorgster van de nachtdienst. De groep van zes kinderen in de leeftijd van 1-4 jaar werd verzorgd door zo’n acht dames die in ploegendiensten werkten. Siem heeft dus helaas veel verschillende verzorgsters in zijn jonge leventje gehad, maar het is een schrale troost dat hij in elk geval wel liefdevol is verzorgd.
We kunnen wat vragen stellen aan de aanwezige verzorgsters en laten daar wat speelgoed en kleertjes achter die we meegenomen hebben. Ze zijn er duidelijk blij mee. Het is erg aandoenlijk om de andere weeskinderen ook te zien. Allemaal met hun eigen achtergrond en special need. Je hoopt meteen dat er voor hen ook snel adoptieouders gevonden worden.
Omdat we nog veel vragen willen stellen, en het er erg druk / hectisch aan toe gaat op de afdeling, willen we een rustiger plekje zoeken. We gaan weer naar beneden met de afdelingscoördinator en de hoofdverzorgster van Siems afdeling. We krijgen redelijke antwoorden op onze vragen. Het blijkt een groot weeshuis te zijn met zo’n 200 weeskinderen. Daar worden er slechts 20 per jaar van geadopteerd (voornamelijk door internationale adoptie). Heel erg weinig vinden wij. Er komen ook zo’n 20 nieuwe kinderen per jaar bij van verschillende leeftijden. Dus het aantal kinderen is stabiel.
Koen en Siem worden ondertussen zoet gehouden met koekjes om het gesprek rustig te kunnen hebben. Koen heeft weer veel aantrekkingskracht op de bejaarden met zijn charme waardoor die hem nog meer koekjes komen brengen. Daar was het natuurlijk om te doen. Hij geeft er wel heel lief ook een paar aan “zijn” broertje.
Na nog een hoop vragen over Siems special need, de finding ad, het politierapport e.d. is het weer tijd om verder te gaan. We nemen nog wat grond mee van het weeshuisterrein waarna we gaan lunchen met de halve staf van het weeshuis. Dat had voor ons niet gehoeven, aangezien de kinderen ook flink moe beginnen te worden, maar goed we gaan mee uit beleefdheid.
Daarna nog snel naar de vindplaats en het plaatselijke notariskantoor waar onze gids wat documenten moet ophalen. We hebben helaas niet erg veel tijd, omdat we de trein terug moeten halen. We kunnen gelukkig toch de straat in waar Siem te vondeling is gelegd en daar wat foto’s maken. Ondanks dat het zo’n kort moment was, kwam dat toch wel even binnen. Hier is hij dus om wat voor reden dan ook te vondeling gelegd, maar een paar dagen oud. Het is bij de toegangspoort van het complex van een regionale omroep. Dus wel bewust gedaan door de ouder(s) denken we, omdat de kans dat hij gevonden zou worden daar wel erg groot is en hij daar waarschijnlijk niet lang gelegen heeft.
Het maakt het al met al een zware en vermoeiende dag, maar voor ons wel erg waardevol.
Nu we er een paar dagen later op terug kijken, zouden we meer tijd gehad willen hebben. Meer van het weeshuis willen zien en nog meer vragen kunnen stellen. Maar goed, we hebben sowieso reden genoeg om hier in de toekomst weer terug te komen met Siem. Dus dat houden we dan nog tegoed.
Thuisgekomen kan Siem s’ avonds moeilijk in slaap komen en is hij erg huilerig. Hij is duidelijk erg onder de indruk van deze dag. We troosten en knuffelen hem net zolang tot hij in slaap valt. En daarna wij ook.